teknolojik üretime geçerken ekonominin önemli bir parçası olarak da gelişmesini sürdürmektedir.
Bugüne baktığımızda Türkiye, pek çok kısıtlamalar altında bile kendi kendine yeterli ülke yapısına
ve potansiyeline sahip olma noktasına ulaşmıştır.
Teknolojinin gelişmesi ile bitkisel üretimçeşitlenirken verim de artmış, örneğin buğdayda üretim artışı %1574, pamukta %2565,ayçiçeğinde %784, patateste %8164’e kadar çıkmıştır (Anonim, 2004). Hayvansal üretim de benzer gelişme göstermekte olup, bu gün 42 milyon küçük baş ve 11 milyon büyük baş hayvan
varlığı ile tarımsal gelirin ortalama %30’u hayvansal üretimden sağlanmaktadır. Bu arada karşılıklı
etkileşimle tarıma dayalı sanayi kollarından gıda, deri, dokuma sanayi ve diğer makine, kimya vb
sanayi de gelişmesini sürdürmüştür. Bu veriler, tarım sektöründe bugüne kadar çok hızlı bir
değişime ve gelişime ulaşıldığını göstermektedir. Ancak AB ve diğer gelişmiş ülkeler tarımı ile
karşılaştırıldığında gelişmelerin yeterli olmadığı açıktır. Öncelikle gerçek anlamda bir toprak
reformu yapılamamış, toprak dağılımındaki dengesizlik sürmüş, düşük verimle çalışan küçük ve
dağınık işletmelerle tarımsal yapıyı değiştirmek ve ileri teknolojiye geçmek mümkün olmamıştır.
Devletin uyguladığı tarım politikaları ve destekleri yeterli olmamış, gelir dengesizliği
giderilememiş, buna bağlı olarak büyüme de diğer sektörlere göre daha yavaş seyretmiştir. Son 10
yıllık büyüme hızının ortalama %1.5-2 kadar olması bunu açıkça ortaya koymaktadır (Anonim,
2005). Özetle bugün gelinen noktada veriler, tarım sektörünün birim alan verimliliği ve kişi başına
düşen gelir bakımından AB ülkelerinin çok gerisinde kaldığını ve dışa açılımda rekabet gücünün
zayıf olduğunu göstermektedir.
Post a Comment
Yorumunuzu yazarken lütfen;
1-)Türkçemize dikkat edelim.
2-)Küfür ve hakaret benzeri lütuflarda bulunmayalım.
3-)Konuyla alakasız yorum yazmayalım.
Bu üç koşulu kabul ediyorsan buyur aşağıya istediğini yaz.